متن زیارت عاشورای معروفه

اول:زيارت عاشوراى معروفه است:كه از نزديك و دور خوانده میشود،و شرح آن‏چنان‏كه شيخ ابو جعفر طوسى در«مصباح»ذكر فرموده چنين است:محمّد ابن اسماعيل‏ بن بزيع،از صالح بن عقبه،از پدرش،از حضرت باقر عليه السّلام روايت كرده:هركه حسين بن على عليهما السّلام را در روز دهم‏ محرّم نزد قبر آن حضرت زيارت كند تا آنكه گريان شود،خدا را در روز قيامت ملاقات كند،با قوابى به اندازه‏ ثواب دو هزار عمره،و دو هزار جهاد،كه ثواب آنه همانند ثواب كسى میباشد كه در خدمت رسول خدا و ائمه طاهرين عليهم السّلام جهاد كرده باشد.راوى گفت:فدايت شوم چه ثوابى است،براى كسیكه در شهرهاى دور از كربلا باشد،و برايش در مانند اين روز رفتن به سوى قبر آن حضرت ممكن نباشد؟فرمود:هرگاه چنين باشد به سوى صحرا بيرون رود،يا در خانه خود،بر بام بلندى بالا رود،و به سوى آن حضرت به سلام اشاره كند،و در نفرين كردن بر قاتلين آن حضرت بكوشد و پس از آن دو ركعت نماز بخواند.و اين كار را در اوايل روز،پيش از زوال آفتاب انجام دهد،پس بر امام حسين عليه السّلام زارى و گريه كند و كسانى را كه در خانه‏اش هستند،هرگاه از ايشان‏ تقيه نمیكند،به گريه كردن بر آن حضرت امر كند،و در خانه خود به اظهار جزع بر آن حضرت عزا بپا دارد و يكديگر را به مصيبتشان به حسين عليه السّلام تعزيت گويند،و من بر خدا براى ايشان همه آن ثوابها را ضامنم،هرگاه اين عمل را بياورند.گفتم:فدايت شوم اين ثوابها را براى ايشان ضامن میشوى،و آنها را كفيل میگردى؟فرمود: آرى من ضامن و كفيلم براى كسیكه اين عمل را بجا آورد.گفتم:يكديگر را چگونه تعزيت گويند؟فرمود:بگويند:
اَعْظَمَ اللّهُ اُجُورَنا وَاُجورَكُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَيْنِ عَلَيْهِ السَّلامُ وَجَعَلَنا وَاِيّاكُمْ مِنَ الطّالِبينَ بِثارِهِ مَعَ وَلِيِّهِ الاِْمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِمُ السَّلامُ. 
خداى بزرگ فرمايد اجرهايمان را به مصيبتمان بر حسين(درود بر او)،و ما و شما را از خواهندگان خون او همراه‏ با ولىّ‏اش امام مهدى از خاندان محمّد(درود بر ايشان)قرار دهد.
و اگر بتوانى آن روز را به دنبال‏ حاجتى بيرون نروى،بيرون نرو،زيرا روز نحسى است،كه در آن حاجت مؤمن برآورده نمیشود،و اگر برآورده شود براى او مبارك نخواهد بود،و در آن خير و رشدى نخواهد ديد،و در آن روز هيچ‏كدام از شما براى منزلش،البته چيزى ذخيره‏ نكند،چرا كه هركه در آن روز چيزى ذخيره كند،در آن چيز بركت نخواهد ديد،و براى او و اهلش كه جهت آنها ذخيره كرده‏ گويا همه را با رسول خدا صلى اللّه عليه و آله و سلّم انجام داده باشد و براى اوست مزد و پاداش مصيبت هر پيامبر و رسول و وصىّ و صدّيق و شهيدى كه مرده يا كشته شده باشد،از زمانى كه حق تعالى خلق فرموده دنيا را تا زمانى كه قيامت بر پا شود.صالح بن عقبه و سيف‏ بن عميرى گفته‏اند:علقمة بن محمّد حضرمى گفت:به حضرت باقر عليه السّلام گفتم:به من دعايى تعليم فرما كه آن در اين روز بخوانم‏ هرگاه آن جناب را از نزديك زيارت كنم،و دعايى كه آن را بخوانم هرگاه او را از نزديك زيارت ننمايم و بخواهم به‏ سلام به جانب او از شهرهاى دور از خانه‏ام اشاره كنم.به من فرمود:اى علقمه هرگاه آن دو ركعت نماز را بجاى آوردى به‏ سوى آنحضرت به سلام اشاره كن و در وقت اشاره به آنحضرت پس از گفتن تكبير اين كلام را بگو:]زيارتى كه چند سطر بعد ذكر میشود[به‏ درستى كه هرگاه اين كلام را گفتى،دعا كرده‏اى به آن چيزى كه دعا میكنند،به آن زائران آنحضرت از ملائكه و خدا براى تو صد هزار هزار درجه بنويسد و همانند كسى باشى كه با امام حسين عليه السّلام شهيد شده باشد تا مشاركت كنى با ايشان در درجاتشان و شناخته نشوى مگر در زمره شهيدانى كه با آنحضرت شهيد شده‏اند و براى تو نوشته شود و زيارت هر پيامبر و رسولى و پاداش زيارت هركه زيارت كرده‏ امام حسين عليه السّلام را از روزى كه شهيد شده،سلام خدا بر آن حضرت و اهل بيتش باد، سپس زیارتنامه را میخوانی :

اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ‏ (السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا خِيَرَةَ اللَّهِ وَ ابْنَ خِيَرَتِهِ) السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ وَ ابْنَ سَيِّدِ الْوَصِيِّينَ‏ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ابْنَ فَاطِمَةَ سَيِّدَةِ نِسَاءِ الْعَالَمِينَ‏ السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا ثَارَ اللَّهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ وَ الْوِتْرَ الْمَوْتُورَ السَّلاَمُ عَلَيْكَ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ عَلَيْكُمْ مِنِّي جَمِيعاً سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ 

سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،سلام بر تو اى فرزند رسول خدا،سلام بر تو اى فرزند امير مؤمنان،و فرزند سرور جانشيان،سلام بر تو اى فرزند فاطمه سرور بانوان جهانيان،سلام بر تو اى خون خدا،و فرزند خون خدا و اى تنهاى مظلوم،سلام بر تو و جانهايى كه به درگاهت فرود آمدند،از جانب من بر همگى شما سلام خدا براى هميشه،تا هستم و تا شب و روز باقى است،
لَقَدْ عَظُمَتِ الرَّزِيَّةُ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتِ الْمُصِيبَةُ بِكَ (بِكُمْ) عَلَيْنَا وَ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ الْإِسْلاَمِ‏ وَ جَلَّتْ وَ عَظُمَتْ مُصِيبَتُكَ فِي السَّمَاوَاتِ عَلَى جَمِيعِ أَهْلِ السَّمَاوَاتِ‏ فَلَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسَّسَتْ أَسَاسَ الظُّلْمِ وَ الْجَوْرِ عَلَيْكُمْ أَهْلَ الْبَيْتِ‏ وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً دَفَعَتْكُمْ عَنْ مَقَامِكُمْ وَ أَزَالَتْكُمْ عَنْ مَرَاتِبِكُمُ الَّتِي رَتَّبَكُمُ اللَّهُ فِيهَا وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً قَتَلَتْكُمْ 
اى ابا عبد اللّه،هرآينه عزايت بزرگ و سنگين شد،و مصيبت تو بر ما و بر همه اهل اسلام بس بزرگ گشت،و سنگين و بزرگ شد مصيبتت در آسمانها بر همه اهل آسمان،خدا لعنت كند امّتى را كه بناى ستم و بیداد را بر شما اهل بيت بنيان‏ نهادند،و خدا لعنت كند قومى را كه شما را از مقامتان دور كرد،و از مرتبه‏هايتان بركنار نمود،مرتبه‏هايى كه خدا شما را در آنها جاى داد و خدا لعنت كند امّتى را كه شما را كشتند،
وَ لَعَنَ اللَّهُ الْمُمَهِّدِينَ لَهُمْ بِالتَّمْكِينِ مِنْ قِتَالِكُمْ بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ وَ (مِنْ) أَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ وَ أَوْلِيَائِهِمْ‏ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ وَ لَعَنَ اللَّهُ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ وَ لَعَنَ اللَّهُ بَنِي أُمَيَّةَ قَاطِبَةً وَ لَعَنَ اللَّهُ ابْنَ مَرْجَانَةَ وَ لَعَنَ اللَّهُ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ لَعَنَ اللَّهُ شِمْراً (شَمِراً) ، 
و خدا لعنت كند آنان را كه امكان و توان جنگ با شما را براى ايشان تدارك ديدند من بيزارى میجويم به سوى خدا و به جانب شما از ايشان و از شيعيان و پيروان و دوستدارانشان،اى ابا عبد اللّه من در صلحم ما كسیكه با شما صلح كرد،و در جنگم با كسیكه با شما جنگيد تا روز قيامت،و خدا لعنت كند خاندان زياد و خاندان مردان را و خدا همه بنى اميه را لعنت كند،و لعنت كند پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر را،
وَ لَعَنَ اللَّهُ أُمَّةً أَسْرَجَتْ وَ أَلْجَمَتْ وَ تَنَقَّبَتْ لِقِتَالِكَ بِأَبِي أَنْتَ وَ أُمِّي‏ لَقَدْ عَظُمَ مُصَابِي بِكَ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي أَكْرَمَ مَقَامَكَ وَ أَكْرَمَنِي (بِكَ) أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِكَ مَعَ إِمَامٍ مَنْصُورٍ مِنْ أَهْلِ بَيْتِ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ‏ اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي عِنْدَكَ وَجِيهاً بِالْحُسَيْنِ عليه السلام فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِهِ وَ إِلَى أَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ‏ وَ إِلَى فَاطِمَةَ وَ إِلَى الْحَسَنِ وَ إِلَيْكَ بِمُوَالاَتِكَ‏ وَ بِالْبَرَاءَةِ 
و لعنت كند امّتى را كه مركبها را زين كردند و لگام زدند و جنگ با تو را دنبال كردند،پدر و مادرم به فدايت همانا مصيبت بر من سنگين شد،از خدا كه مقامت را گرامى داشت،و مرا به وسيله تو كرامت بخشيد،درخواست میكنم،كه خون‏خواهى تو را همراه پيشواى يارى شده از اهل بيت محمّد(درود خدا بر او و خاندانش)روزى من كند،خدايا به حق‏ حسين مرا نزد خود در دنيا و آخرت آبرومند قرار ده،اى ابا عبد اللّه من به خدا و رسولش و امير مؤمنان،و فاطمه و حسن تقرّب میجويم،به دوستى تو و به بيزارى.
مِمَّنْ أَسَّسَ أَسَاسَ ذَلِكَ وَ بَنَى عَلَيْهِ بُنْيَانَهُ‏ وَ جَرَى فِي ظُلْمِهِ وَ جَوْرِهِ عَلَيْكُمْ وَ عَلَى أَشْيَاعِكُمْ بَرِئْتُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَيْكُمْ مِنْهُمْ‏ وَ أَتَقَرَّبُ إِلَى اللَّهِ ثُمَّ إِلَيْكُمْ بِمُوَالاَتِكُمْ وَ مُوَالاَةِ وَلِيِّكُمْ‏ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَعْدَائِكُمْ وَ النَّاصِبِينَ لَكُمُ الْحَرْبَ وَ بِالْبَرَاءَةِ مِنْ أَشْيَاعِهِمْ وَ أَتْبَاعِهِمْ‏ إِنِّي سِلْمٌ لِمَنْ سَالَمَكُمْ وَ حَرْبٌ لِمَنْ حَارَبَكُمْ 
از كسیكه پايه‏گذارى كرد اساس اين واقعه را،و بنا نهاد بر آن بنيانش را،و روان شد در ستم و بيدادش‏ بر شما،و شيعيان شما،از ايشان به سوى خدا و شما بيزارم و به خدا تقرّب میجويم،و پس از آن به شما نيز با دوستى نسبت به شما و دوستى نسبت به دوستان شما،و به بيزارى از دشمنانتان شما،و به بيزارى از دشمنانتان،و برپاكنندگان جنگ با شما،و به بيزاری از شيعيان و پيروان آنها،من در صلحم با كسیكه با شما صلح كرد،و در جنگم با كسیكه با شما جنگيد،
وَ وَلِيٌّ لِمَنْ وَالاَكُمْ وَ عَدُوٌّ لِمَنْ عَادَاكُمْ‏ فَأَسْأَلُ اللَّهَ الَّذِي أَكْرَمَنِي بِمَعْرِفَتِكُمْ وَ مَعْرِفَةِ أَوْلِيَائِكُمْ وَ رَزَقَنِي الْبَرَاءَةَ مِنْ أَعْدَائِكُمْ‏ أَنْ يَجْعَلَنِي مَعَكُمْ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَنْ يُثَبِّتَ لِي عِنْدَكُمْ قَدَمَ صِدْقٍ فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ‏ وَ أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ ثَارِي (ثَارَكُمْ) مَعَ إِمَامٍ هُدًى (مَهْدِيٍّ) ظَاهِرٍ نَاطِقٍ بِالْحَقِّ مِنْكُمْ‏ وَ أَسْأَلُ اللَّهَ بِحَقِّكُمْ 
و دوستم با كسیكه‏ شما را دوست داشت،و دشمنم با كسیكه شما را دشمن داشت،پس درخواست میكنم از خدا كه مرا به معرفت و دوستان شما گرامى داشت‏ و بيزارى از دشمنان شما را نصيب من كرد،اينكه مرا در دنيا و آخرت با شما قرار دهد،و جايگاهم را نزد شما استوار بدارد،و از او میخواهم كه مرا برساند به مقام ستوده‏اى كه براى شما نزد خداست‏ و روزى كند خون‏خواهیام را به همراه امام هدايت‏گر آشكار و گوياى به حق از خاندان شما،و از خدا درخواست میكنم به حق شما،
بِالشَّأْنِ الَّذِي لَكُمْ عِنْدَهُ أَنْ يُعْطِيَنِي بِمُصَابِي بِكُمْ أَفْضَلَ مَا يُعْطِي مُصَاباً بِمُصِيبَتِهِ‏ مُصِيبَةً مَا أَعْظَمَهَا وَ أَعْظَمَ رَزِيَّتَهَا فِي الْإِسْلاَمِ وَ فِي جَمِيعِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ (الْأَرَضِينَ) اللَّهُمَّ اجْعَلْنِي فِي مَقَامِي هَذَا مِمَّنْ تَنَالُهُ مِنْكَ صَلَوَاتٌ وَ رَحْمَةٌ وَ مَغْفِرَةٌ اللَّهُمَّ اجْعَلْ مَحْيَايَ مَحْيَا مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ مَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ 
و شأنى كه براى شما نزد اوست،كه عطا كند به من به خاطر مصيبت‏زدگیام به شما برترين چيزى را كه عطا كند به مصيبت‏زده‏اى به خاطر مصيبتش،چه مصيبتى بزرگ است آن مصيبت،و چه عظيم است آن عزا در اسلام،و در همه آسمانها و زمين.خدايا در اين‏جايگاه مرا از كسانى قرار ده،كه از جانب تو به آنان درود و رحمت و آمرزش میرسد خدايا حياتم را حيات ]آميخته به عشق[محمّد و خاندان محمّد،و مرگم را مرگ]در حال شيفتگى به[محمّد و خاندان محمّد قرار دهد.
اللَّهُمَّ إِنَّ هَذَا يَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ (فِيهِ) بَنُو أُمَيَّةَ وَ ابْنُ آكِلَةِ الْأَكْبَادِ اللَّعِينُ ابْنُ اللَّعِينِ عَلَى (لِسَانِكَ) وَ لِسَانِ نَبِيِّكَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) فِي كُلِّ مَوْطِنٍ وَ مَوْقِفٍ وَقَفَ فِيهِ نَبِيُّكَ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) اللَّهُمَّ الْعَنْ أَبَا سُفْيَانَ وَ مُعَاوِيَةَ وَ يَزِيدَ بْنَ مُعَاوِيَةَ عَلَيْهِمْ مِنْكَ اللَّعْنَةُ أَبَدَ الْآبِدِينَ‏ وَ هَذَا يَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِيَادٍ وَ آلُ مَرْوَانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَيْنَ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَيْهِ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) . 
خدايا اين روز روزى است كه به آن تبرّك جستند بنى اميّه،و فرزند جگرخوار،آن لعنت‏شده فرزند لعنت شده بر زبان تو و زبان پيامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در هر كجا و هر موقفى كه پيامبرت(درود خدا بر او و خاندانش)در آن ايستاد.خدايا لعنت كن ابا سفيان،و معاويه و يزيد فرزند معاويه را،كه از جانب تو بر آنان‏ لعنت باد به جاودانگى جاودانها،و امروز روزى است كه خوشحال شدند به اين روز خاندان زياد و خاندان مردان،بخاطر كشتن حضرت‏امام حسين را(درود خدا بر او)
اللَّهُمَّ فَضَاعِفْ عَلَيْهِمُ اللَّعْنَ مِنْكَ وَ الْعَذَابَ (الْأَلِيمَ) اللَّهُمَّ إِنِّي أَتَقَرَّبُ إِلَيْكَ فِي هَذَا الْيَوْمِ وَ فِي مَوْقِفِي هَذَا وَ أَيَّامِ حَيَاتِي‏ بِالْبَرَاءَةِ مِنْهُمْ وَ اللَّعْنَةِ عَلَيْهِمْ وَ بِالْمُوَالاَةِ لِنَبِيِّكَ وَ آلِ نَبِيِّكَ (عَلَيْهِ وَ) عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ 
خدايا پس لعنت و شكنجه‏ات را بر آنان دوچندان كن،خداى من‏ در اين روز و در اين‏جايگاه و همه روزهاى زندگیام به تو تقرّب میجويم،به بيزاری ام از اينان‏ و لعنت بر ايشان،و به دوستى پيامبر و خاندان پيامبرت(درود بر او و ايشان)
سپس صد مرتبه میگويى
اللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذَلِكَ‏ اللَّهُمَّ الْعَنِ الْعِصَابَةَ الَّتِي (الَّذِينَ) جَاهَدَتِ الْحُسَيْنَ وَ شَايَعَتْ وَ بَايَعَتْ وَ تَابَعَتْ (تَايَعَتْ) عَلَى قَتْلِهِ اللَّهُمَّ الْعَنْهُمْ جَمِيعاً 
بعد صد مرتبه میگويى: 
السَّلاَمُ عَلَيْكَ يَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلَى الْأَرْوَاحِ الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِكَ‏ عَلَيْكَ مِنِّي سَلاَمُ اللَّهِ أَبَداً مَا بَقِيتُ وَ بَقِيَ اللَّيْلُ وَ النَّهَارُ وَ لاَ جَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنِّي لِزِيَارَتِكُمْ (لِزِيَارَتِكَ) السَّلاَمُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلَى عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ (وَ عَلَى أَوْلاَدِ الْحُسَيْنِ ) وَ عَلَى أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ‏ 
خدا لعنت كن نخستين ستمكارى را كه به حق محمّد و خاندان محمّد ستم كرد،و آخرين كسى را كه در اين ستم از او پيروی نمود.خدايا لعنت كن جمعيتى را كه با حسين كردند،و همراهى نمودند و پيمان بستند،و پيروى كردند بر كشتن‏ آن حضرت،خدايا همه آنان را لعنت كن،بعد صد مرتبه میگويى:سلام بر تو اى ابا عبد اللّه،و بر جانهايى كه به درگاهت فرود آمدند،از جانتب من سلام خدا بر تو باد هميشه تا هستم و تا شب و روز باقى است‏ و خدا زيارت شما آخرين زيارت از سوى من قرار ندهد،سلام بر حسين و بر على بن الحسين‏ و فرزندان حسين،و ياران حسين.
آنگاه مي گوئي
اللَّهُمَّ خُصَّ أَنْتَ أَوَّلَ ظَالِمٍ بِاللَّعْنِ مِنِّي وَ ابْدَأْ بِهِ أَوَّلاً ثُمَّ (الْعَنِ) الثَّانِيَ وَ الثَّالِثَ وَ الرَّابِعَ‏ اللَّهُمَّ الْعَنْ يَزِيدَ خَامِساً وَ الْعَنْ عُبَيْدَ اللَّهِ بْنَ زِيَادٍ وَ بْنَ مَرْجَانَةَ وَ عُمَرَ بْنَ سَعْدٍ وَ شِمْراً وَ آلَ أَبِي سُفْيَانَ وَ آلَ زِيَادٍ وَ آلَ مَرْوَانَ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ 
آنگاه میگويى:خدايا اختصاص ده،اوّلين‏ ستمكار را از جانب من به لعنت،و آغاز كن به آن لعنت اولين را،سپس دومين و سومين و چهارمين را،خدايا يزيد پنجم‏ آنان را لعنت كن،و لعنت كن عبيد اللّه بن زياد و پسر مرجانه و عمر بن سعد و شمر و خاندان ابو سفيان خاندان زياد و خاندان مروان را تا روز قيامت.
سپس به سجده مي روي و مي گوئي:
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ حَمْدَ الشَّاكِرِينَ لَكَ عَلَى مُصَابِهِمْ الْحَمْدُ لِلَّهِ عَلَى عَظِيمِ رَزِيَّتِي‏ اللَّهُمَّ ارْزُقْنِي شَفَاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُرُودِ وَ ثَبِّتْ لِي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدَكَ مَعَ الْحُسَيْنِ وَ أَصْحَابِ الْحُسَيْنِ الَّذِينَ بَذَلُوا مُهَجَهُمْ دُونَ الْحُسَيْنِ عليه السلام‏ 
سپس به سجده میروى و میگويى: خدايا سپاس تو را سپاس شكرگزاران بر مصيبت‏زدگى آنان،خداى را سپاس بر بزرگى عزايم، خدايا شفاعت حسين را در روز ورود]به قيامت[نصيبم كن،و ثابت بدار قدم صدق مرا نزد خود به همراه حسين‏ و ياران حسين،آنان‏كه جانشان را در دفاع از حسين (درود بر او) بخشيدند